U zbirci Muzeja u Beloj Crkvi od 1956. godine, čuva se portret mladog prestolonaslednika Aleksandra Obrenovića, rad lokalnog slikara amatera Simeona Mičina.
Simeon Mičin, potiče iz imućne porodice belocrkvanskih hotelijera, obrazovanje je stekao na Vojnoj akademiji u Beču (Vojno – mačevalački zavod). Prvenstvena preokupacija mu je bio vojnički poziv, učestvovao je u ratovima na strani Austrougarske do 1874. godine, a potom na strani Srbije, u oslobodilačkim ratovima. Кao izuzetan društveni aktivista, bio je član, i u više navrata predsednik lokalnog Srpskog pevačkog društva, napisao je operu „Miloš Obilić“ i nekoliko opereta, bavio se slikanjem. Poslednje decenije XIX veka radi kao profesor na Vojnoj akademiji u Beogradu. Slikarski opus čine porodični portreti i istorijske – epske kompozicije sa tematikom pretežno vezanom sa slavnu srednjovekovnu srpsku prošlost.
Portret Aleksandra Obrenovića predstavlja mladića crne kose i kratkih brkova, obučenog u crno-crveni mundir sa epoletama na ramenima. Portret je nastao najverovatnije po fotografiji objavljenoj u časopisu „Le Journal Illustré“. Pretpostavlja se da je izrađen za lične potrebe porodice umetnika, a u umetnikovoj porodičnoj kući se nalazio do 1956. godine, kada je poklonjen Muzeju.
Vladarski portret uživa veliki značaj u istoriji, zauzimajući ne samo faktografski značaj sačuvanog izgleda vladara, već i poruke upućene naslikanim atributima, gestikulacijom i mimikom. Mladić u uniformi, pravog držanja i fokusiranog pogleda je snažna, odlučna ličnost koja uliva poverenje podanicima, ali i budućim generacijama. Prikazivanjem vladara u javnom prostoru (kompozicije sa scenama značajnih događaja, biste, statue, konjanički spomenici…) razvija se tzv. vertikalna ideološka komunikacija na relaciji vladar – podanici, dok uvođenjem portreta u intiman prostor porodičnog doma (portreti, biste za pisaći sto, inkrustacije ili oslikavanja na predmetima primenjene umetnosti) pristup vladaru je bliži i neposredniji. Stoga se portret Aleksandra Obrenovića, rad Simeona Mičina može smatrati intimnom vezom između jedne (pojedinačne) porodice i prestolonaslednika, ličnosti koja je uticala na čitavo društvo.
Piše: Igor Vokoun – istoričar umetnosti, kustos Muzeja u Beloj Crkvi.
